Shamanic healing in tijden van Dafalgan

Over quick fixes

Anno 2022 leven we in een Westerse maatschappij waarin er vaak op zoek gegaan wordt naar snelle bevrediging, naar snelle oplossingen.

In deze blog wil ik het specifiek hebben over de snelle oplossing, de 'quick fix' bij heling van complex trauma. En dan vooral wanneer we het hebben over traumaheling via sjamanisme.

Shamanic healing in tijden van Dafalgan ~ paracetamol

Ik heb al vaker geschreven dat sjamanisme magisch werkt. Dat is ook zo. Ik sta elke dag vol verwondering te kijken wat een mooie inzichten ~ heling ~ verheldering sjamanisme kan brengen.

Dit gezegd zijnde, is sjamanisme een levensstijl. Een manier van leven. Een andere manier van leven.

In tijden van Dafalgan en paracetamol lijkt het erop dat mensen soms veronderstellen dat een shamanic healing sessie werkt zoals het innemen van paracetamol. Ze verwachten dat ze na een soul retrieval, na een extractie (verwijderen van oneigenlijke energieën) meteen resultaat hebben.

Soms is dat zo. Ik heb soul retrievals begeleid en extracties uitgevoerd waarbij de cliënt zich meteen een heel stuk lichter, meer helder, zachter, bevrijd voelde.

Dat is echter niet altijd het geval. Iedere situatie is anders. Iedere persoon is anders. Elk helingsproces is anders.

Als shamanic healer mogen wij dan ook nooit van tevoren aangeven wat het exacte resultaat gaat zijn, in de zin van: 'je gaat je zo of zo voelen'. Wat wij wel mogen aangeven, dat is dat er sowieso ALTIJD herbalancering plaats vindt. Herbalancering kan echter ook betekenen dat de cliënt zich een periode slechter gaat voelen. Dat is wat wij een shamanic healing crisis noemen.

Waarom schrijf ik deze blog?

Om meer bewustwording te creëren en in de hoop meer begrip te mogen ontvangen voor het werk binnen shamanic healing.

Het pad van een sjamaan ~ een shamanic healer is erg uitdagend. Is heel intens. Er gebeurt heel veel achter de schermen. Het is een 'way of living'. En dat zien cliënten niet. Dat beseffen cliënten vaak niet.

Als shamanic healer zijn wij getraind om compassie te tonen. Voor alles en voor iedereen. Cliënten verwarren deze vorm van compassie wel eens met: 'ik ben nu bevriend met mijn shamanic healer.' Het is dan aan de shamanic healer om hierin - compassievol - een grens aan te geven. 

Nog anderen willen niet bevriend worden, maar vinden het nodig om ons te beledigen. In de zin van 'je staat daar maar wat met je handen te wapperen. Wie zegt dat dat werkt?' Zonder te beseffen dat dat 'handen wapperen' het resultaat is van het opbouwen van een jarenlange relatie met onze spirit guides.

Nog anderen vinden dat wij gratis moeten werken. 

En zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Maar dat ga ik niet doen. Volgens mij is mijn punt helder zo.

En om terug te komen op een Dafalgan: je trauma zal NOOIT geheeld worden door een Dafalgan. Ook niet door antidepressiva. Of door kalmeermiddelen. Of door slaapmiddelen. Je kan er weliswaar wel symptomen mee verlichten. En in die zin is het goed dat er dergelijke ondersteunende geneesmiddelen bestaan. 

Als je echter wil gaan voor diepe, duurzame heling dan is er wat anders nodig. Dat hoeft trouwens niet sjamanisme te zijn. Er zijn gelukkig vele modaliteiten die diepgaande traumaheling kunnen ondersteunen 💚 Dat heeft echter tijd nodig, dat kan in seizoenen gaan, dat kan in dag- en nachtritmes gaan.

Wat wel vaker beweerd wordt, dat is dat mensen naar een shamanic healer gaan als ze al vanalles geprobeerd hebben en écht geen andere uitweg meer zien. Als een soort van laatste toevluchtsoord. In mijn praktijk is dat ook zo. Vaak komen er mensen die het leven al bijna hebben opgegeven. Ook dan bij je welkom. Net dan.

In compassie en in respect 💚